به عنوان یک کودک تنها (و کودک کودک تنها)، من آگاه از شهرت بد من. فقط چند صفت معمولا مربوط به خراب شده خودخواه و ضد اجتماعی است و وقتی که سوال خواهر و برادر می آید, من رفتن در موضع دفاعی l اعتراف: "من کودک تنها اما من عجیب و غریب، هستم که من قسم می خورم!"
در حالی که من حفظ من فقط به عنوان "عادی" به هر کسی، رشد به عنوان یک کودک تنها قطعا من شخصیت و رفتار روش های خاص تولیدات. من وضعیت عاری از خواهر و برادر من برای برخی از ویژگی های فوق العاده مثبت (زحمت کش، خود با انگیزه) و همچنین برخی از صفات شخصیت کمتر از بزرگ (حساس، نوع A) تشکر می کنم. اما ایده فقط به این دلیل ما خواهر و برادر ندارد که تنها کودکان به طور خودکار عجیب و غریب یا هستند که تنها کارشناسی شده است.
خانواده های تک فرزند تبدیل شدن به طور فزاینده ای مشترک است (ساخت تا ۲۰ درصد خانواده های آمریکایی)، بنابراین به احتمال زیاد باهاش کار می کنم دوستان با یا شاید حتی یک کودک تنها مورخ. غیره از طرف onlys همه جا, من می خواهم برای ساکت کردن کلیشه ها و به اشتراک گذاری حقایق درباره ما.
1. عجیب نیست.
منشأ اسطوره "عجیب و غریب" کودک تنها در اواخر قرن 19، زمانی که یک روانشناس مورد بررسی بیش از 1000 بچه ها (تنها 46 آنها تنها کودکان) و تلقی عاری از خواهر و برادر کودکان بیشتر احتمال دارد به "زشت، رفتار ضعیف و احمق، این کلیشه است گیر برای بیش از 100 سال با وجود مقدار زیادی از شواهد خلاف — از جمله مطالعه بزرگ است که تنها کودکان را بدون ضرر به مهارت های اجتماعی. بیایید واقعی است: هر کس فرد صفات و عادات است اما رشد بدون خواهر و برادر نمی کند شما را بیشتر (یا کمتر) هر خارق العاده.